θα θελα.!

http://www.youtube.com/watch?v=dNx03qW6X1Y

Θα θελα να σπάσω δεσμά, κλουβιά κ κάγκελα/σ αυτό τον κόσμο θα θελα να χτίσω ένα δικό μου παραμύθι/να σπάσω τη λήθη, να κάνω ότι κάνουν οι λίγοι, όχι οι πολλοί, να μην πηγαίνω με τα πλήθη/να ορίσω το ταξίδι, τους κανόνες, το παιχνίδι/μόνο την καρδιά μου ν ακούω, κανείς να μη με πείθει, κανείς,/ να ψάξω μόνος μακριά απ τα βιβλία τους, να βρω τη γνώση που δε μου χουν δώσει στα σχολεία τους,/ να βρω έναν δικό μου υπαρκτό Θεό, που να μη ζει στον ουρανό μα στην ανάσα κ το πνεύμα μου, στο αίμα μου κ μέσα μου, στο λάθος κ στο ψέμα μου, στο πάθος κ στο τέρμα μου, στους στίχους κ στην πένα μου. Θα θελα τόσο να ξεφύγω για λίγο από τα πρότυπα του κόσμου αυτού, κ ανταυτού να ζήσω αλλού με άλλους κανόνες που δεν φυλακίζουνε το νου, που να ναι προϊόν δικής μου σκέψης κ όχι σκέψης αλλουνού. Να φτιάξω δικές μου λέξεις για να περιγράψω την αγάπη, τη θέληση, τον θάνατο, την γέννηση ,το όμορφο, το άσχημο, το βλάσφημο ,το ήρεμο, το άγριο, το εφήμερο, να ζήσω δίχως αύριο. Να μπω σ έναν παράδεισο μικρό, δίχως καρπό απαγορευμένο, δίχως απωθημένο, δίχως φίδια ,δίχως φόβο, δίχως ζήλεια, μόνος στο δρόμο να περπατώ κ ν αγαπώ μονάχα αυτά που αξίζουνε. Πώς να στο πω με λέξεις να πιστέψεις πως μπορείς να αμφισβητείς τις γνώσεις που σου δώσαν να μασήσεις ,την αλήθεια να ξέρεις δε γνωρίζει κανείς ,γι αυτό πλάσε τον κόσμο σου κ ίσως εκεί την συναντήσεις.
Θα θελα ανάμεσα σε γη, ουρανό και σύμπαν να πετάξω αυτά που μου είπαν κ με πείσανε, τους φόβους που μου φόρτωσαν, να βρω το γέλιο εκείνο που μου σκότωσαν, την ευτυχία μου να πάρω πίσω, όλα τα χρόνια που χαράμισα κ ας άργησα, το ξέρω, όμως μπορώ κ όμως το θέλω, να βγάλω από τις πλάτες την ρετσινιά του κοινού θνητού, ξανά κεφάλι να σηκώσω για να τους δείξω πως δεν ήμουν ούτε θα γίνω ποτέ γρανάζι τους. Μπορώ εγώ να αποφασίσω τι αγαπώ, κ τι μισώ, τι σέβομαι ,τι σιχαίνομαι, πια δε ντρέπομαι, ούτε πρόκειται ποτέ να ντραπώ για ότι κάνω κ ότι πω, είναι η ζωή μου κ έτσι θέλω να τη ζω. Οι συμβουλές που δώσατε, τα λόγια σας, οι γνώμες σας ,πήρανε ενοχές μονάχα κ φόβους άρρωστους, γι αυτό κ εγώ τα βράδια εφιάλτες θερίζω, μ αυταπάτες γονατίζω, γνωρίζω δαίμονες άγνωστους. Θέλω ν αρχίσω απ την αρχή μια ζωή καινούργια, να χτίσω μόνος γρίφους, να περπατήσω πάνω απ τα σύννεφα του σήμερα που πλάσατε, να προσπαθήσω κ να κρατήσω μοναχά αυτά που εκτίμησα. Εγώ φεύγω, τις μηχανές βάζω μπροστά για να χαθώ στο αχανές, μαζί μου έλα άμα τ αντέχεις κ αν το θες, εδώ βλέπεις το παιχνίδι έχει χαθεί προ πολλού γιατί έχουν σπείρει πια την νέκρα τους παντού.

οταν αγαπησεις το γελιο σου και την αναπνοη σου....

καλησπερα..ενα μηνα πριν το τελος-αρχη της Ζωης μου.Μια περιοδος κρισιμη,δυσκολη,χρειαζεται αληθεια δυναμη να αντεπεξελθεις,να αντεξεις.....
Μα που?
που να στιριχθει κανεις?λιγοι οι τυχεροι,λιγοι και αξιοζηλευτοι,αυτοι οι οποιοι εχουν εναν ανθρωπο να του λενε σαγαπω και να εννοουν το καθε γραμμα της λεξης και ολη την λεξη μαζι..
Και ναι,δεν ντρεπομαι να παραδεχθω,να παραδεχθω πως ζηλευω αυτους τους ανθρωπους,που εχουν εναν ανθρωπο διπλα τους σιγουρο,ειτε φιλο ειτε σχεση
και η αναζητηση συνεχιζεται.-μια αναζητηση ατερμονη,ατελιωτη χρονοβορα μα και επιπονη.Μια αναζητηση που η τελειωση της απαιτει ολο σου τον εαυτο.Μου λεγανε να το αφησω,θα ρθει απο μονο του.Το αφησα,δεν ηρθε ποτε.Το κυνηγησα,κουραστηκα....Λεω λοιπον να το παρατησω και αυτο,να βλεπω την ζωη μου παθητικα να περναει......
μα ίσως καποτε η αναζήτηση να συνεχιστεί...

σκέψου τι θα γίνει
αν κάποτε αγγίξεις το κορμί σου
και το βρεις τσακισμένο
απτις πληγές
και γύρω σου κούκλες χλώμες
ανίκανες νακούσουν την φωνή σου
κι οι αλήθιες σου να σέρνονται
στο πάτωμα γυμνές....

πως να σωθω απο μενα?

πως αληθεια?

Αλλα ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή-ολα τα πραγματα αλλωστε δεν εχουνε μια αρχη?η μηπως οχι?-
μα εννοειται δεν σε ξέχασα,είσαι το μονο που μου εχει απομείνει,ο απροσωπος εικονικος και αβουλος φιλος μου,εσυ που εισαι αυτος που με ακουει,χωρις να φερνει ερωτησεις,που περνεις το βαρος που και το αποθηκευεις,ετσι απλα καταναλωνοντας καποια μηδαμινα bytes

Ας μπουμε ομως στο ψητο,εχω να σου γραψω καιρο,τον καιρο αυτο ξερεις νομιζα ημουν <<λευτερος>> και βαζω εισαγωγικα γιατι ποτε δεν ημουν και πιστευω δεν θα ειμαι ελευθερος
η μια φυλακη εγιναν πολλες το ιδιο και τα αδιεξοδα στην ζωη μου

Σου θετω και ενα ερωτημα,ποια ειναι τα λαθη που θα μπορουσε να κανει ενα κοινωνικο ον οπως ο ανθρωπος? να αγαπησει λαθος ατομο? η ας πουμε να προδωσει φιλιες? η μηπως να αφησει αλλους να τον πληγωσουν? ε μεσα πεσαμε,αυτα εχουν γινει καιρο,το θεμα ειναι το αντικτυπο και τα ανεξητιλα αυτα μαυρα σημαδια που εχουν αφησει στην επιδερμιδα της καρδιας μου
μιας πλεον αδυναμης καρδιας


καπου ειχα διαβασει το εξης:

"......Μου τα ομολόγησε όλα αυτά....Χωρίς να ακούσω τον ήχο της φωνή της....
Χωρίς να δω καν τα μάτια της...
Χωρίς να βεβαιωθεί αν μιλά σε φίλο ή σε εχθρό...
Κι έγινε εκείνο το μικρό παράπονο, θρήνος μεγάλος...
Κι έγιναν εκείνα τα δάκρυα, πέλαγος απέραντο....
Κι εκεί ταξίδεψε εκείνη η ψυχή..Να βρει την άκρη της, να βρει την αρχή της...
Μα έχει η ψυχή αρχή; Έχει τέλος; Μπορεί να ανήκει κάπου;

Η ψυχή είναι ελεύθερη...Δεν φυλακίζεται, δεν μπαίνει στα καλούπια μας, δεν βολεύεται.....
Και αν την κρύβουμε σαν μικρό παιδί, κάτω από το κρεβάτι γιατί φοβάται τα φαντάσματα, αρκεί ένας να πιάσει την άκρη και να την ξεσκεπάσει......
Και εκείνη βγάζει τα φτερά της, πολύχρωμα σαν της πεταλούδας, τα δοκιμάζει από την αχρηστία, τα ξεδιπλώνει και φεύγει......
Κι ένοιωσα το δίκιο της να με πνίγει....
Κι ένοιωσα το θαυμασμό μου για εκείνη να γεννιέται...
την ώρα που είδα ένα αχνό χαμόγελο να σκάει στο πρόσωπό της.....
Κι είδα τα όμορφα μάτια της, να χαμογελούν κι εκείνα, σαν σήκωσε το κεφάλι της να με χαιδέψει η ματιά της....
Κι είδα να σηκώνεται εκείνο το ερείπιο, και να είναι μια κοπέλα πανέμορφη, με μακριά μαύρα μαλλιά, να ισιώνει τους ώμους της, να παίρνει μια βαθιά ανάσα, και να κάνει το πρώτο της βήμα έξω στη ζωή....
Είδα την κορμοστασιά της, είδα το μέγεθός της.....δεν είχαν άδικο εκείνοι που
ακουμπούσαν επάνω της.....
Δεν είχα προσέξει πως εκείνο το μουντό σκηνικό από τα σοκάκια τα υγρά και τους γυμνούς από παράθυρα τοίχους, τελείωνε....κι άρχιζε μια ζωή, με χρώματα, με αρώματα....με πολύχρωμα φώτα....
Με γωνιές που σφύζουν από ζωή, με φωνές και τραγούδια....
~"Δεν θάχεις πουθενά να κρυφτείς εκεί που πας" της είπα......
Κι εκείνη σταμάτησε για μια στιγμή, γύρισε το πρόσωπό της να με κοιτάξει,
κάρφωσε τα μάτια μου και μου είπε.....:
~"Κι εσύ πια, έμαθες το πιο δύσκολο μάθημα της ζωής σου.....
Κι αυτό βαραίνει και τις δύο μας να μάθουμε να ζούμε με αυτά που βρίσκουμε......"
~"Μα...εγώ; Μάθημα; Πότε;"
~"Πριν λίγο......
Έμαθες πως βρίσκει παρηγοριά μια δυνατή......
Πάντα στη σιωπή......και πάντα μόνη....
Μόνη με την ψυχή της....."

Κι επειδή έμαθα κι ότι τα αγρίμια γλύφουν τις πληγές τους πάντα μόνα....θα μου επιτρέψετε να αποσυρθώ...."

ποσο μου ταιριαζει αυτην την στιγμη...
Ξερω ξερω,σε κουρασα,θα τα πουμε καποια αλλη φαση...

untitle

καλησπερα.
εντάξει,παράπονο κανένα
μπορώ να πω πως τον τελευταίο καιρό εχω αρχίσει να αγαπώ τον εαυτό μου και όσους βρίσκονται γύρω απο μένα...
νταξει,ψέματα,παντα μα πάντα θα υπάρχει ένα κενό μεσα μου....δεν ξέρω γιατι,και μάλλον δεν θα μάθω ποτέ,ελπίζω απλά κάποια στιγμή να βγώ λάθος
άλλωστε γιατί να είμαι έτσι...θα πρεπε να περνάω καλά...να βγαίνω με τους φίλους μου και να διασκεδάζω...
ναι δεν παιζει...ελπίζω κάποιος εκεί εξω να με καταλαβαίνει...να καταλαβαίνει πως νιώθω,να με νιωθει ρε αδερφε...
κοροιδεψε με αν θες,πες οτι ειμαι ενας ακόμα φλώρος που λεεί πίπες η ενα emo που την εχει δει αλλιως...
οχι φιλε,οχι ενα νορμαλ παιδι ειμαι απλα κατι γινεται μεσα μου,κατι πραγματικα οχι καλο...
ξερεις,βλεπω λαθη παντου...οτι κανω λαθος,οτι νμιζω οτι πιστευω οτι αγαπω λαθος (οχι εσυ ειρηνη,αν κατι εκανα καλο σαυτην την ζωη ηταν και ειναι να σε εχω στην ζωη μου..)
τεσπα αυτα,τα λεμε...

well,a pause a start and a pause in my heart maybe?

να μαι ξανα
τι λεει?
well,εγω δεν ειμαι σιγουρος για το πως ειμαι...
δεν ειμαι καθολου σιγουρος
βασικα,χα,τα χω κανει ΣΚΑΤΑ ρε πουστη μου στην ζωη μου

θα σου εξηγησω,εχω μια φιλη,ας την πουμε Ζωη(αλλωστε ειναι η ζωη μου),την ξερω εδω και ενα χρονο
ειμαστε,η μαλλον ειμασταν δεμενοι
δεμενοι σαν ζευγαρι,μια φιλια που δεν ελεγε να πεθανει
το πιστευα ρε...το πιστευα οτι οσες φορες και αν θυμωνα,δεν θα τελιωνε ποτε αυτο που ζουσα
τελικα αποδειχθηκε πως ονειρο ητανε....
ενα ονειρο που δεν ηθελα να τελιωσει
και δεν τελειωσε..για την ζωη τουλαχιστον...
τελος παντων,και με λιγα λογια,μη σε κουραζω και σενα πρωινιατικο
μου πε να κανουμε μια παυση,ξερω δεν καταλαβες τι εννοω
με την "παυση" εννοουσε να σταματησουμε να μιλαμε για ενα διαστημα
ενα διαστημα που αποδειχθηκε 2 μερες
η αληθεια?, δεν αντεχα και πολυ ακομα

τελος παντων,τελος καλο ολα καλα...η μηπως οχι???????
νιωθω ακομα μισός ρε,οπως εκεινες τις 2 μερες μακρια της
νιωθω πως αυτη η γαμημενη και βαφτισμενη παυση που καναμε
Σκοτωσε την σχεση μας
ειναι κοντα μου,μα την νιωθω μακρια......



τελος,οχι δεν σου ζητω την βοηθεια σου,αλλα οπως μου μαθε η Ζωη ειναι καλυτερα να τα γραφεις καπου αν δεν μπορεις να τα πεις....
http://www.youtube.com/watch?v=vWjdL_SmpUw&feature=related

Για σένα ___(Σ)___

περι έρωτος...

τι μπορει να σε κανουν να αλλαξεις γνωμη για κατι?
για μενα πολλα...
ενα απαυτα ηταν ενα βραδυ που μιλουσα με ενα κοριτσι που χω κολλησει
και λεγαμε οτι μπλεκει με μαλακες
και εκατσα και το σκεφτηκα ρε πουστη μου...
ΤΕΛΙΚΑ,τα παντα ειναι θεμα επιλογων
σκεψου το λιγο
εσυ επιλεγεις με ποιον και για ποσο θα ζησετε
εσυ επιλεγεις σε ποια σχολη θα περασεις,τι επαγγελμα θα ασκησεις,τι κατευθηνση θα παρεις
εσυ επιλεγεις τι θα φας το μεσημερι (εκτος αν η μανα σου μαγειρεψε φακες,τοτε φαε στα goody's)
εσυ επιλεγεις το αν θα χαλαστεις για καποιον η αν δεν θα τον σκεφτεσαι καν και θα σαι μια χαρουλα
ολα ειναι στο μυαλο σου
χαμογελα και κοιτα παραπερα...μην το σκεφτεσαι καν
Ολα θα φτιαξουν,υπαρχει μια καλη μερα,μια καλη στιγμη και για σενα
μην το ξεχνας....γελα......

http://www.youtube.com/watch?v=WFzGwHY1yvQ